Alexander Driessen (28) is geboren in Amsterdam en woont momenteel in Amstelveen. Hij studeert vrijetijdsmanagement, maar werkt tegelijkertijd als toezichthouder bij een vaccinatiecentrum van de GGD en is actief als vrijwilliger bij StandWithUs Nederland.
Welke rol speelde het jodendom en de Joodse gemeenschap voor jou in jouw jeugd?
Een hele grote rol, ik maakte net als heel veel mensen in Joods Nederland uit van de bubbel. Ik ging naar Maimonides, Rosh Pina en bezocht regelmatig Joodse activiteiten in onder andere het Joods Cultureel Centrum in Buitenveldert. Ik kende erg weinig mensen buiten de bubbel, ondanks dat ik wel naar karate en breakdance ging met niet-Joodse kinderen toen ik jonger was. Ik vond het zelf erg prettig en voelde me enorm veilig.
Wij waren natuurlijk erg veel bezig met de Holocaust, maar antisemitisme kende ik eigenlijk alleen van verhalen. Antisemitisme was in feite ‘iets’ waar je het sowieso over hebt omdat je de gevolgen ervan wel om je heen merkte, maar binnen de bubbel kwam je er niet direct mee in aanraking.
Iets dat mij is bijgebleven uit die periode is dat ik op mijn achttiende met Maimonides naar ‘March of the Living’ ben geweest. Het was enorm indrukwekkend om geconfronteerd te worden met een land (Polen) dat zo een uitgebreide en belangrijke Joodse geschiedenis kende, maar waar het in een enorm korte periode allemaal is verwoest. Dat is echt iets dat ik niet gauw zal vergeten.
Veranderde jouw betrokkenheid met de Nederlandse Joodse gemeenschap toen je begon met studeren?
Toen ik begon met studeren werd ik lid van IJAR. Het regelen van evenementen paste namelijk ook goed bij mijn studie vrijetijdsmanagement. Daarnaast bezocht ik regelmatig evenementen die door allerlei Joodse studentenorganisaties werden georganiseerd, waaronder Poerim bij Chabad on Campus!
Wat ik wel merkte is dat je buiten de bubbel opeens geconfronteerd wordt met veel desinformatie over Joden en Israël. In die periode likete ik de Facebookpagina van StandWithUs Nederland en kwam ik in contact met een van de socialemediabeheerders. Zodoende ben ik langzamerhand in de organisatie ‘gerold’ en momenteel zet ik mij als bestuurslid en VP Evenementen namens StandWithUs Nederland in voor educatie over Israël en tegen antisemitisme.
Via StandWithUs Nederland heb ik ook de mogelijkheid gekregen om een stage te lopen op het hoofdkantoor in Israël, waar ik een virtuele tour door Jeruzalem heb ontwikkeld. Ook heb ik afgelopen september als bestuurslid de Britse afdeling van StandWithUs bezocht met onze Fellows. Sinds dit studiejaar hebben wij een Fellowshipprogramma (Emerson Fellowship) waarin studenten worden opgeleid en ondersteund om een belangrijke rol op de Nederlandse universiteiten te vervullen.
Via dit programma krijgen studenten trainingen, mogelijkheden om evenementen op te zetten, online en fysieke bijeenkomsten (in onder andere Londen en Los Angeles) en krijgen zij de kans om hun wereldwijde netwerk en kennis op een gestructureerde en leuke wijze uit te breiden! Het is een internationaal programma dat plaatsvindt in Canada, de Verenigde Staten, het Verenigd Koninkrijk en Nederland en ik zou het absoluut aanraden aan iedere student die zijn of haar leiderschapskwaliteiten, kennis over Israël, Zionisme en antisemitisme wilt verbeteren.
Een ander project waar wij bij StandWithUs mee bezig zijn is ‘Make Their Memory Shine’. Verspreid door heel Europa zijn er namelijk struikelstenen geplaatst: individuele gedenkstenen voor slachtoffers van de Holocaust. Dit zijn niet alleen Joden, maar ook Roma, Sinti, homoseksuelen, verzetshelden en andere ‘ongewensten’ (vanuit het perspectief van de Nazi’s). Het is het grootste decentrale herdenkingsmonument ter wereld.
Make Their Memory Shine begon in Maastricht en is inmiddels uitgegroeid tot een Europees project met schoonmaakacties in Luxemburg, Denemarken, Italië, België, Duitsland, Zweden en Nederland. In Brussel hebben we samen met de burgemeester de struikelstenen schoongemaakt terwijl er informatie werd verteld over de slachtoffers.
Veel mensen van buiten de ‘Joodse bubbel’ zijn ook betrokken geraakt bij het project. Een resultaat van onze inzet is dat de zichtbaarheid van de struikelstenen is toegenomen. In Luxemburg hebben wij bijvoorbeeld stenen schoongemaakt die zo vies waren dat ze bijna niet meer te onderscheiden waren van normale straatstenen. Terwijl ik samen met een collega van StandWithUs Nederland de stenen voor een winkel schoonmaakte kwamen er eigenaren naar buiten, maar ondanks dat zij deze winkel al jaren beheerden hadden zij geen idee wat wij aan het doen waren. Dat gaf de ideale mogelijkheid om mensen te onderwijzen over de struikelstenen en de verhalen van de slachtoffers.
Je werkt nu voor de GGD in Amsterdam Zuidoost en loopt herkenbaar rond met jouw Magen Davidketting, hoe reageerden de mensen in jouw werkomgeving op jouw achtergrond?
Mijn huidige GGD-locatie is de derde locatie waar ik werk. Eerder was ik werkzaam in de AFAS, vlakbij de Amsterdam ArenA, wat bekend staat als de meest diverse locatie. We hebben hier mensen van allerlei verschillende achtergronden en ook enorme diversiteit onder mensen met een Joodse achtergrond: liberale en traditionele Joden, Israëliërs en Surinamers met een Joodse grootouder of moeder.
De meeste mensen hebben geen problemen met mijn achtergrond en veel mensen zijn ook oprecht geïnteresseerd. Ik merk op mijn werk dat veel mensen een beeld van Israël en Joden hebben dat gebaseerd is op desinformatie en dat deze onderwerpen erg ver van hen af staan. Mijn stage in Israël, mijn Joodse achtergrond en mijn werkzaamheden bij StandWithUs Nederland hebben mij in staat gesteld om hun vragen inhoudelijk te beantwoorden en daar ben ik erg blij mee.
Soms is het wel enigszins ongemakkelijk. Ik zat bijvoorbeeld een keer in een ruimte met een Afghaanse islamitische en een Turkse christelijke collega. Op dat moment kwam er een andere werknemer binnen die vroeg of ik het Namenmonument al had bezocht. Vervolgens vroeg de Turkse jongen – die in Nederland was opgegroeid – aan mij wat de Holocaust was. Ik stond met mijn mond vol tanden, want hoe kan je in Nederland wonen, waar wij jaarlijks Dodenherdenking organiseren, maar geen idee hebben wat de Holocaust is?
Door deze situatie besefte ik mij weer dat niet iedereen zich bezighoudt met de onderwerpen die wij belangrijk vinden. Over het algemeen zijn mijn ervaringen met mensen in mijn werkomgeving enorm positief. Met veel moslims heb ik het bijvoorbeeld over eten of religieuze vraagstukken! Werken in deze multiculturele omgeving geeft mij de mogelijkheid om veel over anderen te leren en hun kennis over ons te verbreden.
Wil je meer weten over onze gemeenschap? Lees dan de andere spotlights!
