De twinkeling van een chanoekaars

Laatst vierde ik Chanoeka met een niet-joodse vriend. Hij vroeg me: wat voel je tijdens het aansteken van de kaarsjes en het zingen van Maot Soer? Zonder na te denken was het antwoord diepzinniger dan ik zelf had verwacht.

Ergens tijdens het stressen voor de sinterklaassurprises en het bedanken van de wilde Nieuwjaars plannen komt Chanoeka om de hoek. De aankondiging komt voor mij standaard via de Facebookuitnodiging voor ‘Chanoeka op de Dam’. Het enige feest dat de Dam daadwerkelijk een gezellige plek maakt: de microfoon die elk jaar te zacht staat, het dansen waar geen logisch ritme in zit en de soefganiot die er lekkerder uitziet dan dat ‘ie smaakt.

Naast de viering op de Dam vieren we het ook altijd thuis. Het maakt niet uit hoe laat je thuiskomt of wie erbij is: er is altijd tijd voor die kleine Chanoeka kaarsjes, waarvan niemand het merk kent. De gezelligheid en de warmte die van de kaarsjes afkomt blijft betoverend.

De eerste dag van Chanoeka ging ik kort langs bij mijn opa & oma. Ze wonen nu al enkele jaren in het Vissershuis in Den Haag. Vanwege de coronamaatregelen was het onzeker of de jaarlijkse Chanoeka-aansteking wel doorging. We besloten daarom om de kaarsen samen aan te steken. Met kwetsbare schore stemmen klonk Maoz Tsoer magisch. Bij het afscheid schreeuwde opa uit: ‘’ik voelde me weer jong!’’.

Chanoeka is niet alleen zo bijzonder vanwege het betoverende licht. Ook niet vanwege een vettige soefganiot. En zelfs niet vanwege maarliefst 8 dagen cadeautjes. Het bijzondere van Chanoeka is dat we het van generatie op generatie doorgeven. Het is een feestdag waarin je jaarlijks weer als een klein kind voelt die de kaarsjes wegstaart.

Benjamin Heertje
Benjamin Heertje (1992) is projectmanager bij de gemeente Amsterdam. Hij is daarnaast rondleider en gastdocent bij het Joods Cultureel Kwartier. Benjamin is sjabbatvierder bij Chabad on Campus van het eerste uur.

Andere blogs

Jonge Joodse gemeenschap viert Poeriem op Amsterdamse Zuidas, ondanks oorlogsbezorgdheden

Afgelopen weekend kwamen zo’n 250 jonge Joodse studenten en young professionals samen op de Amsterdamse Zuidas om Poeriem te vieren, ondanks toenemende zorgen over de oorlogssituatie in het Midden-Oosten en de onzekerheid over gijzelaars.

Spotlight: Elize – #40

Ik ben Elize, geboren in Amersfoort, Woon in Ede en studeer nu in Wageningen en ben behalve student ook betrokken bij de Joodse Jeugdorganisatie Tikwateenoe.

Poeriem: Een Verhaal van Overwinning en Feestelijkheid

Het verhaal van Poeriem begint in de oude tijden van het Perzische rijk en maar één vrouw die een heel volk redde.