Vandaag zou ik graag willen dat je met mij meegaat op een fascinerende reis in een land dat 3525 KM verwijderd is van Nederland en 4000 jaar geleden van onze moderne tijd. Namelijk, het prachtige land Egypte! Ik ben mijn solo-reis begonnen op 23 februari bij de grensovergang Eilat – Taba.
Het was de eerste keer dat ik een land bezocht dat zo dicht bij mijn thuisland ligt waar ik ben opgegroeid, maar toch cultureel anders is.
Mentaal was ik bang, maar het waren denk ik de spanningen.
Ik ben begonnen in Caïro, de hoofdstad van Egypte, met meer dan 20 miljoen inwoners en meer dan 4000 jaar geschiedenis. Gedurende die 4000 jaar zijn we afgesplitst van een grote familie als afstammelingen van Abraham, Izaäk en Jacob tot de joodse natie die we nu zijn.
Dus ging ik terug in de tijd en stelde me voor hoe ons leven er duizenden jaren geleden uitzag.
Eerst ging ik naar de piramides.
Of we ze nu zelf hebben gebouwd of niet, als slaven of als arbeiders, het was inspirerend om de creativiteit en onbegrensde mogelijkheden van duizenden jaren geleden te ontdekken. Met name, om te beseffen dat dit allemaal is gebouwd zonder de hulpmiddelen en technologie die we vandaag de dag hebben.
Daarna werd ik nieuwsgierig naar de historische rivier de Nijl, waar ik zoveel verhalen over heb gehoord. Toen ik ervoor stond moest ik even alle wolkenkrabbers negeren…
In gedachten las ik de verhalen van de Farao waarin hij zijn ochtendbaden nam in de rivier toen het waterpeil steeg. Toen dacht ik aan Yocheved, de moeder van Mozes die hem achterliet om zich in de rivier te verstoppen totdat Bathia hem vond.
Mijn huid tintelde toen ik me de Egyptische soldaten voorstelde die honderden pasgeboren baby’s naar de gigantische rivier gooiden, alleen maar omdat ze als jongen geboren waren. Bovendien was het angstaanjagend en ongelooflijk om je voor te stellen dat de hele rivier in bloed veranderde toen de eerste plaag (van de tien plagen) over Egypte kwam.
Toen ik naar de stad Alexandrië ging, herinnerde ik me het wonder van de gouden deuren van Nicanor, die gepland waren als de deuren van een van de poorten in de Mikdash. Tijdens een reis moesten de zware deuren in het water worden gegooid omdat de boot bijna zonk. Toen Nicanor in de haven van Jaffa aankwam, ontdekte hij dat de verloren deur helemaal van Alexandrië naar Jaffa was gedreven.
Toen ik door de zonnige straten van de stad liep, ontdekte ik een oude Joodse synagoge vernoemd naar Eliyahu Hanavi, voor het eerst gesticht in het jaar 1354, later verwoest door Napoleon in het begin van de 18e eeuw en opnieuw herbouwd in 1848.
Mijn volgende en laatste stop voor deze reis in Egypte was de Sinaï. Als kind was ik al nieuwsgierig naar die plek waar we officieel een natie zijn geworden. In gedachten heb ik me de oversteek van de Rode Zee voorgesteld, vol met de wonderen en de bijeenkomst voor de Sinaï-berg om de tien geboden te ontvangen.
Het werd me allemaal levendig!
Helaas heb ik de berg Sinaï zelf niet bereikt zoals ik had gewild, maar door deze reis heb ik zoveel geleerd over onze geschiedenis als natie.
Ik was gefascineerd door onze overeenkomsten, door hoe we allemaal bidden en prediken tot dezelfde god, maar op onze eigen unieke en traditionele manier. Beide naties hebben soortgelijke profetieën, maar onze interpretatie is compleet anders, maar betekent dat er maar één rechtvaardig is? Wat als God voor iedereen is en religies als kanalen zijn voor iedereen om exact dezelfde bestemming te bereiken.
Tijdens deze reis heb ik zoveel unieke en verschillende mensen ontmoet. Sommigen voelden als familie, anderen aarzelden, maar ze hebben allemaal een kloppend menselijk hart, een geest en een ziel.
Net zoals we dat allemaal doen.
Op een dag weet ik dat ik terug zal reizen naar Egypte, om meer van haar adembenemende natuur, oude geschiedenis en rijke cultuur te ervaren.
Kom je mee?
