Adaya Mogendorff (21) groeide op rondom Amstelveen en zit momenteel in het derde jaar van haar rechtenstudie en het tweede jaar van haar studie belastingrecht aan de Universiteit Leiden.
Wat was voor jou de aanleiding om Rechten te gaan studeren? Was het voor jou van jongs af aan een droomberoep?
Het idee begon op de middelbare school, omdat ik een stage moest lopen over een onderwerp of vakgebied dat ik leuk vond. Ik koos voor Rechten en liep stage bij Hamburger Advocaten, een advocatenkantoor dat mij echt bij zaken betrok en mijn mening op prijs stelde. Deze stage versterkte mijn motivatie om advocaat te worden en zette me ertoe aan mijn eindejaarswerkstuk te schrijven over levenslange gevangenisstraffen en het effect dat dit kan hebben op je hersenen en mogelijke integratie in de maatschappij.
Daarna dacht ik “dit is echt mijn ding” en nu zit ik in mijn derde jaar van de rechtenstudie en werk ik voor twee advocatenkantoren! Het duurt nog wel even voordat ik advocaat ben, maar ik ben op weg.
Wat was je ervaring met opgroeien in een “Joodse bubbel” in Amstelveen?
Opgroeien in Amstelveen/Amsterdam was leuk en ik genoot ervan hoe verankerd ik was in de Joodse gemeenschap. Ik maakte deel uit van Tikwatenoe waardoor ik mensen uit heel Nederland leerde kennen en breidde zo mijn vriendenkring uit. Ik vond het zo leuk dat ik uiteindelijk, toen ik ouder werd, als Madricha (begeleider) ben gaan werken. Thuis was mijn familie redelijk religieus, of een beetje in het midden zoals ik het zou willen zeggen, we hielden Kosher, en vierden Sjabbat en de Chagim.
Thuis was mijn familie redelijk religieus, of een beetje in het midden zoals ik het zou willen zeggen, we hielden Kosher, en vierden Sjabbat en de Chagim. Mijn vader is vrij actief in de Joodse gemeenschap als Gabbe en is lid van de organisatiecommissie van de synagoge.
Tijdens mijn middelbare schooltijd ging ik naar Joodse scholen, Rosh Pina en Maimonides. Rosh Pina was een vrij grote school, maar op de middelbare school, op Maimonides, deed ik VWO en had ik een zeer kleine klas van 7 mensen. Hoewel het klein was, genoot ik er erg van omdat we een goede band hadden met onze leraren. Ik had zelfs een klas die leek op privé-bijles omdat ik de enige leerling was! Aan de andere kant had ik het gevoel dat ik altijd met dezelfde mensen was, wat ik enorm prettig vond, maar het was belangrijk voor mij om niet-joodse mensen te ontmoeten en uit deze zogenaamde Joodse bubbel te breken.
Tijdens de middelbare school sloot ik me aan bij een dansclub waar ik tien jaar lang deel van uitmaakte en waardoor ik allerlei interessante mensen ontmoette.
Ik geloof dat het heel belangrijk is om interculturele gesprekken te voeren en te communiceren met mensen uit andere culturen om te proberen een andere manier van denken te begrijpen en te waarderen. Toen ik in het Corendon Village Hotel werkte, raakte ik bevriend met een redelijk religieus moslimmeisje dat een synagoge wilde bezoeken, dus nam ik haar mee naar de Portugese Synagoge. Ik vertelde haar daarna dat ik naar een moskee wilde gaan, en we hadden allebei een geweldige tijd. Culturele verschillen zouden mensen er niet van moeten weerhouden vrienden te worden en soms, als mensen in hun eigen bubbel blijven, verhindert dat progressief denken.
“Culturele verschillen zouden mensen er niet van moeten weerhouden vrienden te worden en soms, als mensen in hun eigen bubbel blijven, verhindert dat progressief denken.”
Je zei dat je een tijdje in het buitenland bent geweest, hoe was die ervaring?
Gaaf! Ik heb een tussenjaar genomen in Toronto (Canada) en heb vrijwilligerswerk gedaan bij een organisatie die Chai Lifeline heet: een Joodse organisatie die ouders met erg zieke kinderen helpt met babysitten. Sommige van deze jonge kinderen hadden een terminale ziekte, dus was het moeilijk voor hun ouders om zich ook op henzelf te kunnen focussen, dus deze organisatie gaf hen de kans om er even tussenuit te zijn. Ik heb bijvoorbeeld op een vijfjarig meisje gepast dat kanker had, en de ouders stelden dit zeer op prijs aangezien zij in hun dagelijks leven een intensief schema hadden.
Bovendien volgde ik een cursus aan een internationale school om mijn Engels te verbeteren en leerde ik mensen van over de hele wereld kennen, wat een hoogtepunt van mijn tijd in het buitenland was. Er waren mensen uit alle hoeken van de wereld en ik heb verschillende culturen leren kennen op een manier die ik nog nooit eerder heb meegemaakt. Ik had geluk, want de maand waarin ik terugkwam begon COVID, dus het overlapte niet met mijn tussenjaar, maar ik kwam wel terug aan het begin van de eerste lockdown. De resterende tijd voordat ik aan de universiteit begon, werkte ik echter zes maanden in Nederland in het restaurant van een hotel.
Heeft deze ervaring ertoe geleid dat je in de toekomst mogelijk in het buitenland wilt blijven wonen of studeren?
Hoewel ik genoten heb van mijn tijd in Toronto, heeft het me doen beseffen hoe goed bepaalde zaken in Nederland zijn geregeld, zoals de gezondheidszorg, kwaliteit van leven en een heleboel andere factoren. Ik zie mezelf in de toekomst wel reizen, maar ik woon graag waar mijn familie is, hoewel ik eventueel wel ergens in Israël met pensioen zou willen gaan. Daarnaast is het nogal lastig voor mij om in het buitenland te werken doordat ik Nederlands Recht studeer, wat betekent dat ik uiteindelijk alleen in Nederland kan werken tenzij ik het recht van een ander land leer. Dus Nederland wordt het voor nu.
Je had het over de “Joodse bubbel”. Is dat veranderd sinds je aan de universiteit studeert?
Ik denk dat alle Joodse mensen het gevoel kennen dat wanneer je iemand ontmoet die Joods is, je meteen een band met hen hebt die je niet kunt uitleggen. Ik hou van deze band, maar ik denk ook dat het belangrijk is om je vleugels uit te slaan en meer te ervaren dan die kleine kring. Ik heb gelukkig nog nooit een negatieve ervaring gehad met het uiten van mijn Joods-zijn aan niet-Joodse mensen, ik draag een Magen David ring en een ketting met Chai eraan. De universiteit is voor mij gewoon een andere sfeer wanneer ik het vergelijk met de middelbare school, maar anders betekent niet per se slecht.
Hoewel ik al voordat ik ging studeren had gehoord over Chabad on Campus – vanwege mijn oppasbedrijf @babysitamsterdam op Instagram en mijn zus die een jaar actief was – ben ik tijdens mijn studieperiode naar een aantal evenementen gegaan. Hier heb ik veel nieuwe mensen leren kennen waar ik meteen een klik mee had! Wat ik het leukst vind, is dat wanneer ik ergens ter wereld ben, op vakantie of een uitwisseling, er daar een Chabad is en een gemeenschap die klaar staat om me te verwelkomen.
Wil je meer leren over onze community? Lees dan onze anders Spotlights!
