Gal Paran (26) is Israëlische maar groeide het grootste deel van haar leven op in Hongarije. Ze is momenteel klaar met haar eerste jaar Security Studies aan de Universiteit Leiden, maar woont in Den Haag omdat het grootste deel van haar programma daar wordt gegeven. Ze is gepassioneerd over alle aspecten van veiligheid en het belang ervan in onze globaliserende samenleving.
Hoe werd jouw jeugd beïnvloed door zo internationaal op te groeien – zoals je het zelf beschrijft?
Toen ik opgroeide verhuisde ik vaak tussen Israël en Hongarije als gevolg van werkmogelijkheden die mijn ouders kregen en hoewel mijn ouders beiden Israëlisch zijn, heeft mijn vader een Roemeense en Poolse achtergrond, en mijn moeder een Transsylvaanse. Uiteindelijk vestigden we ons in Hongarije toen ik vier jaar oud was en daar heb ik het grootste deel van mijn leven gewoond, waar ik behoorlijk ondergedompeld raakte in de Joodse gemeenschap! In de jaren negentig was er geen groot Joods/Israëlisch milieu in het buitenland, vooral niet in Oost-Europa. Maar mijn ouders waren in staat om een school te vinden die deze achtergrond prioriteit gaf, wat voor hen enorm belangrijk was om aan mij en mijn broers en zussen door te geven. Niettemin spraken we thuis Hebreeuws, op school Hongaars, op zomerkamp Engels en verder overal Hongaars, wat ons ertoe aanzette om allemaal meertalig te worden.
Waren school en thuis de enige banden met de Joodse identiteit die je had toen je opgroeide?
Een belangrijk deel van mijn jeugd dat zowel mijn perceptie van het Jodendom als mijn Israëlische verbondenheid versterkte, was het twee maanden durende en door Lauder Javne georganiseerde Joodse zomerkamp Szarvas waar ik elk jaar naartoe ging. De zomer is altijd voor elk kind het hoogtepunt van het jaar. Zo ook voor mij, want de zomer bracht het internationale zomerkamp met zich mee – georganiseerd door mijn school – waar ik elk jaar met spanning op wachtte. Ik ontmoette er allerlei internationale Joodse kinderen, waaronder kinderen uit de Verenigde Staten, Roemenië, India, Tsjechië, Litouwen en nog veel meer.
Je kunt zien dat ik de beste tijd in de zomer had aan het gegeven dat ik mijn ouders maar twee keer belde in twaalf dagen en een van die telefoontjes ging over het brengen van snacks. Shabbat was altijd een gedenkwaardige tijd op kamp omdat het alles omvatte waar ik van houd: een heerlijk diner, tijd met vrienden en een periode van ontspanning aan de oever van de rivier. Dit kamp gaf me een gevoel van gemeenschap en ik ben voor altijd dankbaar voor mijn tijd daar en de geweldige mensen die ik daar heb ontmoet. Daarnaast maakte ik het hele jaar deel uit van een bekende Joodse organisatie in Hongarije genaamd Hashomer Hatzair: een sociale Joodse jeugdbeweging die kampen (machanot) organiseert.
Je studeert Security Studies, voel je je eigenlijk zelf veilig om jouw Joods-zijn te uiten in jouw dagelijks leven?
Ik werd tiener in een tijd dat het antisemitisme in Europa toenam, dus het vinden van een gemeenschap zoals ik die had, waar ik me veilig kon voelen, was heel belangrijk voor me. Toch besloot ik toen ik opgroeide geen Joodse symbolen, zoals een Magen David, te dragen. Het paste sowieso niet echt bij mijn stijl, maar Ik heb ook het gevoel dat voor mij als Israëlische die in het buitenland woont dergelijke symbolen niet zo belangrijk zijn. Hoewel ik trots ben op wie ik ben, draag ik niet te veel symbolen om niet op te vallen. Dat is misschien iets persoonlijks, want mijn moeder deed dat ook! Maar nu ik volwassen ben voel ik me op de meeste plaatsen op straat op mijn gemak om Hebreeuws te spreken, alhoewel ik nog steeds op mijn hoede ben waar ik dit doe.
Op welke manier voelde je je verbonden aan Israël in jouw jeugd, ook al groeide je op als “third culture kid”?
Leven als Israëliër in het buitenland is anders dan in Israël, ik voelde voornamelijk dat er een groter gevoel van nationalisme en verschil in religie was. Hoewel ik het grootste deel van mijn leven in Hongarije ben opgegroeid, heb ik me nooit Hongaarse gevoeld. Mijn vriendenkring bestond voor het grootste deel uit Israëliërs en mensen uit de Joodse gemeenschap, wat er op zijn beurt toe heeft bijgedragen dat mijn Israëlische identiteit bij mij is gebleven. Hongaren wisten vaak dat ik niet uit Hongarije kwam. Hoewel ik vloeiend Hongaars spreek, had ik een licht accent waardoor mensen niet wisten waar ik vandaan kwam. Dit stoorde me nooit, want ik was blij mijn verhaal met mensen te kunnen delen.
Militaire dienst was wat mij uiteindelijk aan het einde van mijn jeugd verbond met Israël. Ik wilde al vanaf mijn zestiende dienen in het Israëlische leger en uiteindelijk belande ik bij Garin Tzabar, een organisatie die groepen eenzame soldaten helpt Aliyah te maken naar Israël. Tijdens mijn diensttijd heb ik drie jaar lang in een kibboets gewoond op een prachtige plek bij het Meer van Galilea en ik heb daar een fantastische tijd gehad met mijn vriendengroep.
Na je militaire dienst verhuisde je naar Europa en een tijdje later begon de coronapandemie. Wat voor invloed had dit op jou?
Ik kreeg een baan in de Spaanse toerismesector waar ik enorm van genoot totdat de coronapandemie begon. Alles in mijn leven veranderde: het voelde alsof de vier muren van mijn kamer op me afkwamen en ik voelde me lange tijd niet mezelf. Uiteindelijk heb ik mijn baan opgezegd en ben ik terugverhuisd naar Hongarije om bij mijn ouders te zijn, deels vanwege mijn geestelijke gezondheid. Er zijn niet veel mensen die openlijk praten over de PTSS (Post Traumatische Stress Stoornis) die zij hebben opgelopen ten gevolge van de coronaperiode doordat zij echt helemaal alleen waren. Ik had tegenstrijdige gedachten die er uiteindelijk toe leidden dat ik erg bang was voor mijn leven en wat er zou gaan gebeuren, maar ik heb dit in de loop van een paar maanden overwonnen en ik ben er trots op dat te kunnen zeggen en er ook openlijk over te kunnen praten.
Hoe was het om na die turbulente tijd naar Nederland te verhuizen voor jouw bachelor?
Nadat ik bij het Joods Agentschap in Hongarije had gewerkt besloot ik op grond van mijn ervaringen uit het verleden op zoek te gaan naar een academisch leven waarin mijn passie en interesses – namelijk veiligheid – aan bod komen. Ik besloot me in te schrijven voor een universitaire bacheloropleiding in Nederland genaamd Security Studies, een recent (vijf jaar geleden) ontwikkeld interdisciplinair programma gericht op politieke wetenschappen en internationale betrekkingen. Ik volg deze unieke opleiding met veel plezier doordat ik van mening ben dat het van toepassing is op een zeer uiteenlopende reeks situaties en onderwerpen.
Het vasthouden aan mijn Joodse identiteit was erg belangrijk voor mij in Nederland. Overal waar ik heb gewoond vind ik eigenlijk een plek zoals Chabad waar ik dit kan doen. Ik ben naar Sjabbatdiners in Den Haag geweest, evenementen zoals Purim in Amsterdam en heb deelgenomen aan casual diners met vrienden georganiseerd door studenten. Uiteindelijk geeft dit mij een sterk gevoel van gemeenschap, verbondenheid en aan het eind van de dag: thuis.
Wil je meer weten over leden van de Chabad on Campus-gemeenschap? Bekijk dan onze andere Spotlights!
