Community betekent mensen en verhalen. De dynamiek van diversiteit is een essentieel onderdeel. In de wekelijkse spotlight van Chabad on Campus belichten we elke week een ander persoon met een eigen verhaal en achtergrond.
Ik ben geboren in Amstelveen, maar op jonge leeftijd verhuisd naar Amsterdam Centrum. Opgroeien in Amsterdam Centrum is erg interessant omdat je veel verschillende culturen leert kennen en de drukte leert waarderen. Als stadskind vond ik dit leuk om mee te krijgen, want je staat er niet bij stil dat de meerderheid van de mensen die je ziet toeristen zijn en niet eens locals. Toen ik klein was, was er minder toerisme in Amsterdam, althans zo was mijn gevoel. Naar mijn mening was mijn buurt in Amsterdam een gebied waar je elkaar kende en tegen kwam.
Als ik langsloop door de buurt waar ik ben opgegroeid is er weinig van over. Het is jammer om allemaal winkels en commerciële merken te zien, aangezien de buurt waar ik ben opgegroeid juist authenticiteit verliest. Ik heb een gevoel dat corona, ondanks alle narigheden wel heeft bijgebracht aan het buurtgevoel in Amsterdam, dat langzamerhand weer terugkeert aangezien het een lange tijd weinig toeristen had.
Het opgroeien in de stad heeft natuurlijk zo ook zijn nadelen, want je mist het buiten spelen en dingen op straat ondernemen met vrienden.
Nu ik zelf een kind heb, zie ik hoe anders het is om niet in de binnenstad op te groeien en hoe belangrijk het is om de mogelijkheid te hebben om buiten te zijn.
Tot groep vier ging ik naar de Rosh Pina en hoewel ik het soms moeilijk had op school, heb ik tot op de dag van vandaag nauw contact gehouden met mijn vrienden van toen. Mijn overige basis- en middelbare schooltijd heb ik in Buitenveldert gebracht.
Ik heb een bachelor in psychologie en een master in neuropsychologie gehaald aan de Vrije Universiteit van Amsterdam. Als studente werd ik erg actief binnen de Joodse gemeenschap als vrijwilliger bij BLEW (Bij Leven En Welzijn), Jong CIA en Maccabi. Dit heeft enorm bijgedragen aan gemeenschapsgevoel en mij als persoon veel sterker gemaakt met leiderschapskwaliteiten en organiserend vermogen.
Echter, voordat ik in Nederland ben begonnen met studeren heb ik ook een halfjaar in Israël aan de Tel-Aviv University gestudeerd. Vanaf kleins af aan nam mijn vader mij jaarlijks mee naar Israël als vader-dochter reis.
Deze reizen hebben ook bijgedragen aan mijn Joodse identiteit, die me veel heeft gevormd en geïnspireerd in de Joodse gemeenschap, maar nooit puur religieus.
Joods zijn is voor mij heel divers. Ik benader het op mijn eigen manier, niet op de traditionele manier, maar met een gemeenschapsgerichte hedendaagse vrije benadering. Mijn ouders zijn allebei Joods en mijn vader is een actieve pionier in de gemeenschap. Ik heb van jongs af aan geleerd dat iets voor de gemeenschap doen iets moois kan zijn.
Er is niets in mijn leven waar ik trotser op ben dan mijn eigen zoon. Zijn geboorte heeft zoveel impact en veranderingen voor mij als persoon gebracht. Natuurlijk wil ik hem ook de Joodse waarden meegeven die ik van kinds af aan heb meegekregen.
Ik ben psycholoog en werk in een kleine psychiatrisch praktijk. Ik heb een oma waar ik heel veel van houd en erg goed mee ben. 8 jaar geleden heeft zij een herseninfact gehad. Dit was voor mij een grote klap om te verwerken aangezien dit haar als persoon heeft veranderd. Ik vond het interessant om te zien hoe menselijke gebeurtenissen zo dichtbij onze dierbare kunnen komen en ons als mens kunnen veranderen. Ook al heb ik een master in de neuropsychologie (het vakgebied dat de samenhang tussen gedrag en werking van de hersenen studeert), werk ik nu actief als klinisch psycholoog, iemand die zich specialiseert op het terrein van de psychologie in de gezondheidszorg.
Ik haal veel voldoening uit mijn vak, maar het is niet altijd even makkelijk geweest. Ik ben aan het eind van mijn dag erg blij als ik mensen heb kunnen helpen, als ik patronen heb kunnen veranderen bij degenen die lijden en hun lijden heb kunnen verminderen. Op dat moment denk ik dat ik een impact kan maken in iemands leven en dat kan ik elke dag doen wat mijn werk fantastisch maakt om iedere dag te doen.
Ik heb mijn man leren kennen via Macabbi, omdat hij daar sportte met mijn vader en later leerde ik hem beter kennen via vrienden. Ik ben in 2018 getrouwd in Israël aan zee. We hebben beide een belangrijke band met Israël en hebben voor ons huwelijk veel reizen naar dit land samen gemaakt. Mijn man heeft me dusdanig ook ten huwelijk gevraagd in Israël. Dit was een memorabel moment om nooit te vergeten.
Via BLEW ben ik in contact gekomen met Chabad On Campus, ze hielden Sjabbat uit dank voor hun inzet, en zodoende op jonge leeftijd was er al een klick en het contact is altijd goed gebleven.
Chabad on campus betekent voor mij Rabijn Yanki en zijn vrouw Esthy, aangezien ze een grote rol spelen in mijn leven. Ze hebben me begeleidt in een speciale tijd en dat brengt een sterke band mee. Ze hebben ons veel gecoacht tijdens de chuppah en altijd als we hen zien voelt het als thuiskomen. Ze zijn open, benaderbaar en je voelt je altijd op je gemak.
Het schone van Chabad On Campus is dat je nergens aan hoeft te voldoen om geaccepteerd te worden in de gemeenschap. Vanaf mijn huwelijk haal ik wekelijks challot bij Chabad on campus en voelt het als thuiskomen. De challah van Esthy is een begrip bij ons aan tafel ondertussen.
Tot mijn spijt speelt acceptatie binnen Joods Nederland een belangrijke rol en is het juist de gastvrijheid in de gemeenschap die ik mis. Daarentegen staat Chabad on campus heel open voor iedereen die verbinding wil maken met het Jodendom in Nederland en dat vind ik erg waardevol.
Kijkend naar de toekomst denk ik dat als iedereen minder oordeelt op hoe religieus je bent, waar je vandaan komt en je achtergrond en meer kijkt naar wat iemand kan toevoegen aan de gemeenschap en ervoor zorgen dat ze zichzelf bevestigen voor wie ze zijn, de gemeenschap nog sterker zal worden. We zijn nog niet zo heel veel dus laten we open zijn en niet nog meer compartimentering creëren.