Ik ben een Belgisch-Israëlische student aan de Universiteit Maastricht en volg een BA in European Studies. Daarnaast ben ik zeer actief in de Joodse gemeenschap. Sinds kort ben ik ook werkzaam als Youth Development Officer bij de European Jewish Association.
Dus ja, ik voel me verbonden met onze mensen en onze tradities, zowel op Campus als via mijn werk. Nadat ik tot het besef kwam dat elke Joodse gemeenschap heel anders is (en het grootste deel van mijn leven in de Joodse bubbel van Antwerpen heb doorgebracht), voel ik me zelfverzekerd en gepassioneerd in het observeren en documenteren van de zeer interessante verschillen in de communities!
Er bestaat niet zoiets als ‘Europese joden’, en ik wil dat mensen dat begrijpen. Zo is de Belgisch-Joodse gemeenschap vrij gesloten maar meer verdeeld door verschillen in aanhang, denominaties en de zeer opvallende taalverschillen tussen Vlaams en Frans.
Gelukkig groeiden de meeste Joden in Antwerpen op als polyglots – ze kunnen vloeiend Frans, Nederlands, Engels en Hebreeuws spreken en werden ironisch gezien de ‘perfecte Belgen’ genoemd.
Ik merkte al snel dat de Nederlands-Joodse gemeenschap relatief meer coherent en met elkaar verbonden is, terwijl de jeugd meer betrokken is bij Joodse zaken!
De meest fascinerende Joodse gemeenschap die ik ooit ben tegengekomen, was echter die in Sarajevo (Bosnië & Herzegovina). Ooit bestaande uit 25% van de inwoners van de stad, was ik geschokt toen ik ontdekte dat ‘’ Jeruzalem van Europa ’’ bloeide in harmonie met meerdere synagogen naast moskeeën en kerken en een Joodse gemeenschap afkomstig uit alle uithoeken van Europa en Israël.
Het meest indrukwekkend is echter het feit dat de gemeenschap nog steeds bidt in Ladino! Ik moest bijna een traantje laten toen ik me realiseerde dat ik beter met de gemeente kon communiceren in mijn gebroken Spaans dan in het Engels, aangezien de meeste oudere leden de unieke taal spraken, die 15e-eeuws Spaans en Hebreeuws combineert!
Dat zijn enkele dingen die ik voor mijn werk doe; onderzoeken, opleiden en educatie.
Omdat ik op de universiteit al behoorlijk druk was met ”Jewsplaining” (d.w.z. mensen uitleg geven die nog nooit een Jood of Israëliër hebben ontmoet) vond ik het relatief eenvoudig om over te stappen naar de European Jewish Association.
De uitdagingen van de transitie? Veel stress door hoge verantwoordelijkheden. Wat mij echter motiveert, is dat ik door mijn werk onze grote gemeenschap in Europa kan helpen. In dit geval geloof ik dat mijn werk de moeite waard is en een paar haartjes verliezen hoort erbij.
