Maxime (30) is opgegroeid in Krommenie in de Zaanstreek, maar heeft haar bachelor Biomedische Wetenschappen aan de UvA voltooid. Vervolgens behaalde zij een Master Biomedical Sciences Research aan de Universiteit Leiden en is ze in diezelfde stad gepromoveerd op het gebied van cardiometabole gezondheid en het effect van genetica en levensstijl hierop. Na haar promotieonderzoek is ze als postdoctoraal onderzoeker gaan werken en naar Rotterdam verhuisd. Nadat zij veel heeft gewerkt met geavanceerde data-analysetechnieken (data science/bio-informatica) maakte ze de bewuste overstap naar de data-engineeringkant en het bedrijfsleven.
Hoe was jouw jeugd en welke rol speelde het jodendom daarin?
Ik heb een geweldige jeugd gehad. Ik ben in een ontzettend hecht gezin opgegroeid met een joodse moeder en een niet-joodse vader en nog een jonger zusje. Iedere dag gingen we naar onze paarden en we waren altijd wel druk bezig: sporten, naar familie gaan of met het gezin op pad.
Voor wat betreft mijn joodse identiteit wist ik dat ik joods was, geen varkensvlees at en ik heb een tijdje thuis joodse les gehad. Maar verder speelde het jodendom in mijn vroege jeugd geen grote rol. Wel gingen we twee keer per jaar voor Pesach en Chanoeka naar een viering in een zaal bij ons in de buurt. Opmerkelijk genoeg vond vooral mijn vader het belangrijk dat wij hiernaartoe gingen en dat we verbonden bleven met het jodendom. Als kind vond ik het erg leuk doordat er muziek was en wij cadeautjes kregen. Maar wij waren vaak wel de enige jongeren bij deze vieringen en hierdoor associeerde ik het jodendom vooral met oudere mensen.
Op school was ik altijd het enige joodse kindje en op de basis- en middelbare school heb ik hierdoor bijvoorbeeld vaak moeten uitleggen dat ham ook varkensvlees is. Ik voelde me niet erg verbonden aan het jodendom en het gaf me soms het gevoel dat ik een buitenbeentje was.
Hoe is het gekomen dat het jodendom een prominentere rol in jouw leven is gaan spelen?
Mijn vader heeft altijd gezegd dat wanneer ik achttien werd hij mij zou meenemen naar Israël. Helaas is hij vlak voor mijn achttiende verjaardag overleden en hebben wij die reis nooit samen kunnen maken. Maar gelukkig kwam ik in aanraking met Taglit/Birthright en ben ik alsnog naar Israël gereisd. Voor het eerst leerde ik joden van mijn eigen leeftijd kennen en kreeg ik een positief gevoel bij het joods zijn.
Een aantal jaar later ging ik voor het eerst naar Chabad on Campus, toen nog in het oude huis van Yanki en Esty. Eerst wilde ik niet gaan, want ik kende de gebruiken onvoldoende en wist niet wat ik kon verwachten. Echter werd ik met open armen ontvangen en voelde me al snel op mijn gemak. Ik voelde dat ik geaccepteerd werd als jood en hierdoor ging ik mij verder verdiepen in de joodse cultuur en religie. Zo kreeg ik joodse vrienden en ging voor het eerst op Jom Kippoer naar sjoel.
Mijn oma, oorspronkelijk opgegroeid in een orthodox joods gezin, was ontzettend gelukkig toen ik haar machzor kwam lenen om mee te nemen naar sjoel. Joods zijn was ineens niet iets meer dat mij anders maakte, maar juist ervoor zorgde dat ik ergens bij hoorde.
“Joods zijn was ineens niet iets meer dat mij anders maakte, maar juist ervoor zorgde dat ik ergens bij hoorde.”
Hoe zou je de rol van Chabad on Campus in de ontwikkeling van jouw Joodse identiteit beschrijven?
Dankzij Yanki en Esty voel ik mij verbonden met mijn joods-zijn en kan ik het een plek geven in mijn dagelijkse leven. Door Chabad on Campus heb ik heel veel geleerd over de joodse religie en cultuur en ik heb zelfs een tijdje met veel plezier in het bestuur van Chabad on Campus gezeten. Tijdens de vele sjabbatetentjes en andere evenementen heb ik ontzettend leuke mensen ontmoet, waar ik een aantal mooie vriendschappen aan heb overgehouden. Ik heb mijn joods-zijn volledig omarmd en daar ben ik onder andere Chabad on Campus onwijs dankbaar voor.
Wil je meer weten over de leden van de Chabad on Campus-community? Lees dan onze andere Spotlights!
