Bijna vier jaar geleden ben ik verhuisd. Zelfs in Nederland kan verhuizen betekenen dat je tot wel 5 uur in de trein moet zitten. Gelukkig voor mij, hoef ik maar 3 uur in de trein te zitten. Maar nog steeds, 3 uur heen en 3 uur terug, een keer per week, om mijn familie te zien. Gelukkig houd ik van ze. Dat betekent dus dat ik elke week minstens 6 uur in de trein zit. Klinkt misschien leuk? Nou, wellicht als je een goede concentratie hebt, zodat je daadwerkelijk kan werken in de trein. Helaas heb ik deze concentratie niet. De wereld van YouTube is zo verleidelijk… Met als resultaat, een week rapport van mijn telefoon van 40 uur. 40 uur die ik zo veel beter had kunnen gebruiken, om voor school te studeren bijvoorbeeld. Ik kijk soms in ieder geval informatieve video’s, of ik maak sudoku’s of lees een boek.
Nog maar een jaar doen alsof ik huiswerk maak in de trein! Daarna neem ik waarschijnlijk nooit meer de trein in Nederland, want het is ontzettend duur.
Maar ik denk dat ik misschien ook wel een beetje betaal voor het prachtige uitzicht wat ik krijg vanuit de vieze treinramen.
Ik heb tenminste een baan nu, die helemaal online is.
Best wel fijn, want nu kan ik in ieder geval werken vanuit de trein, omdat mijn baan toch niet veel concentratie vergt, wat goed is voor iemand met zo weinig concentratie.
Hoeveel ik dit onderwerp ook probeer te vermijden, breng ik het toch op. Want corona, de trein en een bril hebben is geen goede combinatie. Aangezien corona nu al het derde jaar ingaat, is het dragen van een mondkapje in het openbaar vervoer onderdeel van het dagelijks leven. Maar stel toch eens voor, je hebt een bril, ontzettend veel bagage en ook een beetje haast om de trein te halen. Uiteindelijk zit je in de trein, je brillenglazen beslagen naar adem happend.
Welkom in mijn leven tijdens corona.
