“Gemeenschap betekent mensen en verhalen. De dynamieken van diversiteit zijn een essentieel onderdeel. Chabad on Campus zet elke week een ander lid van de gemeenschap in de spotlights met elk hun eigen verhaal en visie.”
Noam Silva, geboren en getogen in Amsterdam, studeert momenteel in Londen. Zij is Nederlands-Braziliaans en zit nu in haar tweede jaar van International Developments. In dit Spotlightinterview bespreekt Noam haar familie, Chabad in Londen en de manier waarop zij omgaat met het jodendom.
Waarom heb je ervoor gekozen om in het buitenland te studeren?
Nadat ik mijn hele leven in Amsterdam had geleefd wilde ik erg graag naar het buitenland. Londen was voor mij perfect doordat het dichtbij en erg toegankelijk is vanuit Nederland. Ik zit in het tweede jaar van de universiteit en studeer International Developments. Hoewel ik volgend jaar afstudeer, heb ik het gevoel dat mijn studie me niet voldoende uitdaagt. Daarom overweeg ik om rechten te gaan studeren! Dat is zeker een grote verandering, maar ik sta erom bekend dat ik mijn plannen elke week verander, dus ik hou jullie op de hoogte.
Wat betekent Joods-zijn voor jou en wat is jouw verhaal?
Het beantwoorden van deze vraag vereist behoorlijk veel nuance en ik ben van mening dat mijn persoonlijke verhaal begint bij mijn ouders. De manier waarop mijn ouders elkaar ontmoetten was nogal een interessante wending, maar tegelijkertijd zeer gedenkwaardig. Mijn moeder is Nederlands-Joods en ze ontmoette mijn vader in Israël toen hij op reis was. Hij verhuisde van Brazilië naar Israël omdat hij het een geweldig land vond. Vervolgens besloot hij in het leger te dienen en werd hij verliefd op het land en de mensen. In onze familie grappen we dat mijn vader joodser is dan mijn moeder, hoewel hij zelf niet Joods is, heeft zijn sterke band met Israël hem enigszins tot een zionist gemaakt. Mijn ouders hebben tien jaar in Israël gewoond nadat mijn moeder Aliyah had gemaakt, maar besloten jaren later terug naar Amsterdam te verhuizen om mij en mijn zus op te voeden. Toen ik opgroeide was mijn familie niet traditioneel religieus, maar ik groeide op met de indruk dat we altijd van Israël hielden. Mijn grootmoeder is de persoon tot wie ik mij wend als ik vragen heb over het jodendom en ik heb het meest van haar geleerd. Hoewel we nooit sjabbat of veel belangrijke feestdagen vierden, wist ik dat ik Joods was, en daar was ik altijd trots op. Ik heb echter het gevoel dat mijn band met het jodendom sterker werd toen ik tijdens mijn studie in het buitenland kennismaakte met de joodse gemeenschap in Londen.
Jouw ervaring met het jodendom veranderde dus nogal toen je begon met studeren aan de universiteit?
Het was eerlijk gezegd in Londen, na de piek van COVID, toen ik me begon te verbinden met mijn jodendom. De gemeenschap hier is zo levendig en ze dragen echt bij aan de Joodse studentengemeenschap door het hele jaar door evenementen voor studenten te organiseren, vergelijkbaar met Chabad on Campus in Amsterdam. Toen alles weer opende in 2021 begon ik met mijn vrienden deze evenementen te bezoeken en uiteindelijk is het een gewoonte geworden! Nu ga ik vrijwel iedere week met veel plezier naar het sjabbatdiner. Toch was ik nogal terughoudend om naar Chabad te gaan, omdat ik het gevoel had dat ik niet religieus genoeg was om mee te doen, maar mijn mening veranderde vrij snel nadat ik vrienden had ontmoet en me realiseerde dat het een veilige en prettige omgeving was. Persoonlijk had ik het moeilijk met het associëren van mijn Joods-zijn met geluk en leuke herinneringen. Mijn grootmoeder was een Holocaustoverlevende, dus voor mij was een deel van het Joods-zijn bezoedeld door verdriet en rouw. Deze associatie was voor mij moeilijk te verwerken en ik denk dat meer mensen zich zouden kunnen inleven in mijn aanvankelijke aarzeling, die omsloeg in vastberadenheid toen ik besefte dat ik de kans had die een hele generatie niet had. Iets anders dat mijn interesse in contact met Chabad aanwakkerde, was het Israëlisch-Palestijnse conflict. Toen het conflict in 2020 een hoogtepunt bereikte, herinner ik me dat ik niet veel Joodse vrienden had en dat ik het erg moeilijk vond om mensen te vinden met wie ik erover kon praten op een manier waarbij ik me op mijn gemak voelde. Dus met al die dingen in mijn achterhoofd bedacht ik me: waarom schrijf ik me niet in bij Chabad in Londen! Ik ben heel blij dat ik die keuze heb gemaakt. Vooral omdat het mijn perspectief op de manier waarop ik naar mijn persoonlijke band met het jodendom kijk positief heeft veranderd.
Heb je een gedenkwaardige ervaring gehad op een Joods evenement waar je geweest bent?
Ja, zeker, ik heb echt een geweldige tijd gehad bij sjabbatdiners in Londen en ook bij de Seder in Amsterdam dit jaar toen ik familie bezocht. Pesach dit jaar was de eerste keer dat ik naar Chabad on Campus ging en doordat het gezelschap geweldig was vond ik dat een hele gedenkwaardige ervaring. Vlak voor mijn eerste sjabbatdiner in Londen was ik erg nerveus dat ik alles fout deed. Maar dan ook echt alles: welke kleding ik droeg, wat ik zei en de vragen die ik had. Maar toen kwam ik daar en ontmoette al die mensen die op mij leken en het viel me op dat we allemaal in hetzelfde schuitje zitten. Dat was zo’n goed gevoel om te weten dat je niet alleen bent! Daarnaast zijn alle Chabadrabbijnen die ik heb ontmoet geïnteresseerd in je verhaal en ze schijnen je altijd te herinneren of te weten wie je bent. Mijn meest gedenkwaardige ervaring was echter toen ik naar sjabbatdiners in Londen ging en de rabbijn sprak over religiositeit in tijden van strijd. Hij behandelde de Joodse gemeenschap in Oekraïne en de manier waarop zij werden getroffen en moesten evacueren. Hij zei iets dat me is bijgebleven: voor de mannen die hun tefillin niet om kunnen doen en voor de vrouwen die de sjabbatkaarsen niet kunnen aansteken, zijn wij er om dat voor hen te doen. Ik herinner me dat ik het een prachtig perspectief vond op een vreselijk conflict omdat het me liet zien dat ik niet traditioneel Joods hoefde te zijn om te begrijpen hoe belangrijk het is tradities in stand te houden en door te geven.
“Het was een fantastisch gevoel om te weten dat je niet alleen bent”
Ik heb het gevoel dat veel internationale studenten, zodra ze naar het buitenland gaan, vaker naar Chabad gaan en Joodse evenementen bezoeken, hoe denk jij daar over?
Toen ik jonger was had ik nooit gedacht dat ik naar vrijdagavonddiners zou gaan, maar nu doe ik dat bijna elke week. De reden waarom het mij zo gemakkelijk afging is dat Chabad je het gevoel geeft dat ze bereid zijn om je te helpen en onderwijzen, ongeacht hoe “Joods” je jezelf vindt. Ik heb in mijn volwassen leven geworsteld met dit concept van Joods-zijn en het gewicht gevoeld van de verwachtingen van anderen over wie of wat ik zou moeten worden. Voor iedereen die met hetzelfde worstelt: je bent niet alleen en weet dat de gemeenschap achter je staat. Hoewel het misschien afgezaagd klinkt, heb ik het gevoel dat deze twee jaar universiteit mijn zelfbeeld hebben gevormd.
Wil je meer weten over leden van de Chabad on Campus-gemeenschap? Bekijk dan onze andere Spotlights!
