Raphael Fischer (18) is geboren in Antwerpen in België, maar verhuisde in de zomer van 2021 naar Nederland om Geneeskunde te studeren aan de Erasmus Universiteit. Terwijl hij in Rotterdam woont en studeert, maakt Raphael deel uit van het Honours Programme aan de Erasmus Universiteit, bezoekt hij regelmatig de lokale Joodse gemeenschap en speelt hij muziek in een band.
Hoe was het opgroeien in Antwerpen?
Ik ging naar een Joodse school genaamd Tachkemoni in Antwerpen, waar ik ook van jongs af aan Hebreeuws leerde. Behalve dat ik naar een Joodse school ging, was ik ook lid van de Joodse jeugdbeweging Hanoar Hatzioni, waar we elke zaterdag leuke activiteiten en educatieve programma’s hadden met andere kinderen van zes tot zeventien jaar oud. Op mijn zeventiende werd ik begeleider van een groep kinderen van dertien tot veertien jaar en het jaar daarop leidde ik de hele organisatie (in Antwerpen en Brussel) met drie andere mensen!
We kunnen wel zeggen dat ik in een bubbel ben opgegroeid: ik ging naar een Joodse school en bracht mijn weekenden door met andere Joodse kinderen bij de jeugdbeweging. Tot op zekere hoogte stoorde het leven in deze bubbel stoorde me eigenlijk wel. Ik ben namelijk altijd iemand geweest die nieuwe omgevingen wil verkennen en verschillende soorten mensen wil ontmoeten.
Maar nu ik de bubbel heb ‘verlaten’ voor mijn studie in Rotterdam, besef ik dat het me ook veel goeds heeft opgeleverd. Hoewel er mensen zijn die bekrompen zijn omdat ze in de bubbel leven, herinner ik me vooral de mentaliteit die ik van andere leden van mijn gemeenschap heb meegekregen. In mijn gemeenschap in Antwerpen beïnvloedt iedereen iedereen om het beste uit zichzelf en hun leven te halen. In zekere zin zou ik het willen omschrijven als een Joodse mentaliteit: doe het beste wat je kunt, waar en wanneer je maar kunt!
Je bent achttien en zit in je tweede jaar Geneeskunde, hoe balanceer je tussen studeren en leven?
Op dit moment gaat het studeren me heel goed af. Ik heb bijvoorbeeld veel vrije tijd om met mijn vrienden af te spreken. Ik doe ook verschillende buitenschoolse activiteiten die me bezig houden buiten mijn studie. Ik maak bijvoorbeeld deel uit van het honoursprogramma aan de Erasmus Universiteit. Dankzij dit programma kan ik geweldige mensen ontmoeten, veel leren en door Europa reizen.
Bovendien doe ik onderzoek naar het effect van muziek in de gezondheidszorg. We onderzoeken hoe muziek de kans op complicaties na chirurgische ingrepen kan verkleinen. Naast de medische buitenschoolse activiteiten ben ik als gitarist bij een band gegaan en ben ik van plan dit jaar veel te reizen.
Deze winter wil ik ook stage lopen in een ziekenhuis in Israël. Het klinkt misschien alsof ik veel doe, maar volgens mij probeer ik zoveel mogelijk van het leven te genieten!
Hoe heb je de verandering van je Joodse omgeving in Antwerpen naar de diverse stad Rotterdam ervaren?
De verhuizing naar Rotterdam (en daarmee het verlaten van mijn Joodse bubbel in Antwerpen) was erg moeilijk voor mij. Ik mis het hebben van een grote Joodse gemeenschap om mij heen. Er is wel een Chabad in Rotterdam, maar die is erg klein. Wij als lokale studenten proberen echter zelf dingen te organiseren. Afgelopen vrijdag hebben we bijvoorbeeld een klein shabbatdiner georganiseerd voor ongeveer zeven mensen.
Ik heb ook het gevoel dat er een mentaliteitsverschil is tussen de Nederlanders die ik tijdens mijn studie heb ontmoet en mijn gemeenschap in Antwerpen. De indruk die ik soms krijg van de Nederlanders is dat ze vaak een mentaliteit hebben van leven om te werken, terwijl ik denk dat werken om te leven de juiste weg is.
Bovendien had ik een aantal slechte ervaringen toen ik in Rotterdam woonde die verband hielden met het verlaten van de Joodse bubbel van Antwerpen. Twee weken geleden kwamen drie mannen naar me toe op straat en rukten mijn Chai ketting van mijn nek. Hoewel ik niet zeker weet of er een antisemitisch motief achter zat, was het gevoel dat ik ervan kreeg allesbehalve prettig. Ze hebben de mannen echter opgepakt en een van hen wordt er zelfs voor vervolgd.
Ik heb ook ooit iemand gesproken die me vertelde dat het beter voor me zou zijn als ik niemand zou vertellen dat ik joods ben omdat mensen dat onprettig zouden vinden. Een andere persoon die ik ontmoette, die zeer ruimdenkend leek en die nogal een religieuze moslim was, vertelde me dat hij niet van Joden hield toen hij jonger was. Hoewel hij zei dat het uit onwetendheid was doordat hij niet wist wat en wie Joden zijn/waren, was het erg confronterend omdat ik me realiseerde dat het voor sommige mensen niet uitmaakt wie je als persoon bent. Als je ze vertelt dat je Joods bent, zullen ze je niet accepteren.
Deze slechte ervaringen gaven mij het gevoel dat ik niet thuis was in Rotterdam, ook omdat ik veel Joden ontmoette die hier soortgelijke ervaringen hadden. Ik realiseerde me echter dat niet iedereen denkt en handelt zoals de mensen waarmee ik nare ervaringen heb. Daarom moet ik voorkomen dat ik de indruk krijg dat hun gedrag voor iedereen geldt. Veel van mijn studievrienden waren bijvoorbeeld gechoqueerd toen ik hen over deze ervaringen vertelde en zij respecteren mij wel om wie ik ben.
Hoewel het niet leuk is om ergens “de Jood” te zijn, moet ik deze antisemitische incidenten niet te persoonlijk opvatten. Er zijn veel mensen die mij accepteren om wie ik ben en ik moet deze slechte ervaringen relativeren. Richt je op de goede mensen en ervaringen die het leven te bieden heeft!
Wil je meer lezen over onze Chabad on Campus community? Lees dan onze andere spotlights!
