Community betekent mensen en verhalen. De dynamiek van diversiteit is een essentieel onderdeel. In de wekelijkse spotlight van Chabad on Campus belichten we elke week een ander persoon met een eigen verhaal en achtergrond.
Ik ben geboren en opgegroeid in Rotterdam en omgeving. Naast dat Rotterdam bekend staat om zijn haven en architectuur, heb ik vooral goede herinneringen aan de musea en het artistieke karakter die de stad rijk is. Vanaf kleins af aan heb ik een grote interesse in muziek en literatuur. Of het nu kleine reizende kunstgezelschappen waren, muziekoptredens in De Doelen of literaire avonden in de Schouwburg; ik nam hier graag aan deel. Dikwijls eindigden zulke avonden in inspirerende ervaringen.
Rotterdam kent een bijzondere Joodse geschiedenis ook al is de gemeenschap redelijk klein. Toch zie ik dat er steeds meer initiatief genomen wordt door de Joodse gemeenten om activiteiten te organiseren voor studenten en young professionals. Zeker gezien de Erasmus universiteit in de buurt zit. Dat zorgt ervoor dat er steeds meer internationale studenten, Joods en/of Israelisch, hun weg naar de gemeente vinden.
Zelf ben ik opgegroeid bij afwisselend NIG Rotterdam en Den Haag waar ik Joodse les kreeg en mijn bar mitswa heb gedaan. Qua Joodse activiteiten ging ik zo en dan als kind naar Tikwatenoe.
Jodendom vormt een belangrijke rode draad door mijn leven. Mijn beide ouders hebben er zorg voor gedragen dat ik een joodse opvoeding genoten heb en daar ben ik hen dankbaar voor. Mijn identiteit heeft mij gevormd in mijn visie op de wereld, spiritualiteit en kennis.
De levenslessen die het Jodendom deelt zijn bijzonder en puur. Het geeft niet alleen houvast maar ook structuur en diepgang. Het laat je niet alleen kijken naar iets maar ook nadenken over wat iets betekent.
Shabbat en de chagim zijn altijd aanwezig en belangrijk geweest in mijn huis en dat draag ik altijd bij me. Israel is mijn tweede thuis. Het feit dat ik met mijn benen in twee werelden sta heeft mij vanaf jongs af aan bewust gemaakt van het denken buiten grenzen. En het besef van een goede keuken. Dat met name.
Voor mij is schrijven altijd een manier van uiten geweest. Dit gaat vaak gepaard met muziek. Vooral de Franse chansons spreken mij aan omdat de melodieën en kunstzinnigheid van de teksten veel diepgang hebben. Klassieke artiesten als Charles Aznavour of het moderne geluid van Stromae inspireren mij daarbij het meest. Zij leerden mij dat de combinatie van tekst en muziek heel krachtig is en de boodschap anderen kan raken en bewegen.
Ik heb het altijd leuk gevonden om muziek te luisteren met de songteksten erbij, om te zien hoe zij die muziekstukken maakten en welke gedachten er mee gepaard gingen. Ik geloof dat mensen van nature graag naar verhalen luisteren. Dat zette mij ertoe om zelf verhalen te schrijven.
Uit mijn eigen werk blijft onderstaand stuk mij het meeste bij omdat anderen er een boodschap voor hun eigen leven uit haalden. En dat inspireert mij het meest.
“ Als de regen niet lijkt te stoppen
en de donder je verstijft
voeg je dan niet gelijk
tot de wereld der verslagenen
maar veeg de tranen en onthoudt
dat een ieder ander net als jij
eerst huilend ter wereld komt
voordat het begint met ademen ”
Ik ben een groot gelover van in kaart brengen wat je kwaliteiten zijn, welke doelen je voor ogen hebt en welke stappen je moet nemen om die doelen te bereiken. Daarom denk ik graag dat alles mogelijk is als je geloof hebt dat je kwaliteiten bij jezelf kunt ontwikkelen om die doelen te bereiken. Voor mij betekende dat ik in het buitenland mijn master wilde halen. Dat is gelukt en daar kijk ik met veel plezier op terug.
Er zijn heel wat boeken die mij hebben geïnspireerd. Vooral ‘Sapiens’ van Yuval Noah Harari en ‘Een klein leven’ van Hanya Yanagihara zijn boeken waar ik vaak naar verwijs als anderen vragen welke boeken ik zou aanraden. Het boek van Harari vind ik bijzonder omdat hij interessante perspectieven schijnt op de geschiedenis. Hoewel ik niet al zijn opvattingen deel, heb ik een groot respect voor zijn inzichten en de manier waarop hij complexe thema’s behapbaar maakt.
Yanagihara omschrijft een fictief verhaal in ‘Een klein leven’ over de levenswijzen van een vriendengroep in de Verenigde Staten die allen succesvol zijn in hun vakgebied. Haar manier van schrijven en het verhaal dat zij heeft neergezet is zeer de moeite waard om te lezen. Het geeft een bijzondere inkijk in de definitie van vriendschap en de geheimen die mensen met zich mee kunnen dragen.
Diplomatie heeft een heel internationaal karakter. Het geeft inzage in hoe wereldpolitiek werkt en op welke manier staten zich tot elkaar verhouden. Daarnaast brengt het in kaart op welke manier de geschiedenis van een land heeft geleid tot de huidige regelgeving en de visie die het ontwikkeld heeft gebaseerd op bestaande cultuur en identiteit. Die combinatie maakt diplomatie zeer intrigerend en leerzaam voor mij. Persoonlijk zie ik mijzelf voorlopig meer in een adviserende rol.
Chabad is bijzonder omdat het wereldwijd joden bij elkaar brengt vanuit verschillende omgevingen. Het heeft mij persoonlijk in contact gebracht met veel interessante mensen waaruit warme vriendschappen zijn ontstaan. Het is een plek van saamhorigheid, veiligheid en een gevoel van thuis; waar ook ter wereld.
Chabad on Campus zorgt ervoor dat mensen met elkaar in contact komen en dat is een belangrijke missie. Hieruit ontstaan niet alleen vriendschappen, maar ook ideeën. Een internationaal netwerk van studenten en young professionals biedt kansen om op een fundament van een gezamenlijke identiteit elkaar te helpen leren en ontwikkelen. Chabad on Campus zorgt ervoor dat deze mensen met elkaar in contact komen en dat vormt een bijzondere basis.
