Daniel (36) is geboren in Amsterdam en komt uit een lange lijn van Amsterdamse Joden. Hij studeerde Geschiedenis aan de VU en werkt sindsdien in Software Sales.
Daniel komt uit een Joodse familie die al 400 jaar in Amsterdam geworteld is. “Ik ben geboren in Amsterdam, de plek waar meer dan tien generaties van mijn familie voor mij ook geboren zijn,” begint Daniel. “Door deze lange voorgeschiedenis ben ik dus goed bekend met onze familiehistorie en deze stad”.
Zijn afkomst uit een Joodse familie speelt een belangrijke rol in zijn leven. Als Nederlander en Amsterdammer is hij zich er ook dagelijks van bewust dat hij een Jood is en dat beïnvloedt de de dingen die belangrijk voor hem zijn. “Familie en vrienden zijn voor mij altijd leidend. Mijn hobbies beschrijf ik weleens als bier en bitterballen, de tools om hierin te investeren.”
Voortzetting van de Joodse Amsterdamse lijn
Door zijn achtergrond voelt Daniel zich mede-verantwoordelijk voor het voortbestaan van Joods Nederland. “Weliswaar kom ik uit een lange lijn van een grote Joodse familie, maar die familie is tijdens de oorlog grotendeels gedecimeerd is dus op dit moment niet zo groot meer,” vertelt hij. “Ik voel me ervoor verantwoordelijk om de Joodse naam en de Joodse familie voort te zetten. Graag zou ik willen trouwen met mijn vriendin en samen een volgende generatie in Amsterdam groot brengen.”
Als ik hem vraag of hij liever Amsterdam heeft of liever New York of Parijs, dan is hij stellig. New York, grote stad, voor hem wat te Amerikaans, Parijs, mooiste stad ter wereld, maar het liefst heeft hij Amsterdam. Dit is echt zijn stad, hier liggen zijn roots, hier is hij thuis. “Een lieve, beschaafde stad, de plek waarmee ik verbonden ben” zegt hij trots.
Als kind bezocht Daniel de Joodse basisschool Rosj Pina en stroomde daarna door naar Joods voortgezet onderwijs op het Maimondes Lyceum, waar hij het echt naar zijn zin heeft gehad. “Mijn kinderen zou ik ook zeker op een Joodse school doen. Het voelde voor mij nooit echt alsof ik in een bubbel zat, omdat ik ook altijd niet-Joodse vrienden had.” En dat heeft hij nog steeds. “Ik ben redelijk open over mijn Joods-zijn, mensen zijn daar wel in geïnteresseerd en hebben allerlei vragen. Die gesprekken zijn overwegend positief,” vertelt hij.
Na zijn studie Geschiedenis kwam Daniel erachter dat Sales eigenlijk beter bij hem past. Sinds acht jaar heeft hij een baan in Software Sales en beschrijft het hele proces als het overbrengen van een moeilijk verhaal op een makkelijke manier. Waar je dat verhaal natuurlijk wel eerst voor moet begrijpen. “Wat wil de klant, wat wil het bedrijf en hoe zet je het daarna op papier zodat de belangen van beide partijen gediend zijn? Dat vind ik een mooi proces,” vertelt hij. Voor Chabad on Campus heb ik in het begin wel geholpen om subsidies aan te vragen en ook dan werkt dat hetzelfde. Hoe kan je het verhaal vertellen dat de subsidiegever en de organisatie zo goed mogelijk tot hun recht komen?
“Een levende Joodse gemeenschap is belangrijk voor het voortbestaan van Joods Nederland”
Krachten bundelen in de Joodse community
Tijdens ons interview is er eigenlijk een onderwerp dat keer op keer terug blijft komen; het belang van het voortbestaan van Joods Nederland. En een belangrijke schakel hierin is voor Daniel de community. “Voor mijn studententijd, toen ik nog thuis woonde, had ik de Joodse school en ging ik in Amsterdam naar Sjoel. Mijn studentenleven viel samen met de start van Chabad on Campus in Nederland en was ik vanaf de eerste vrijdagavondmaaltijd betrokken,.” vertelt hij. “Zodra je studentenleven voorbij is en je een serieuze relatie hebt is veranderen je behoeftes, maar ik zal altijd betrokken blijven bij Chabad on Campus, omdat het een belangrijke taak vervult in de Joodse community, namelijk het voortzetten van het Joodse leven in Nederland en Amsterdam. Een levende Joodse gemeenschap is belangrijk voor het voortbestaan van de Joods Nederland.”
Weliswaar zijn de wekelijkse bijeenkomsten voor hem in deze fase van zijn leven minder belangrijk, maar Yanki blijft, niet alleen zijn spiritual leader maar vooral ook een goede vriend. “Hij is altijd beschikbaar voor me is en kan helpen op momenten dat ik daar behoefte aan heb.”
Daniel vervolgt: “Ik denk dat jongeren hun eigen weg zoeken om onderdeel van de community te blijven, het gaat erom wat je er zelf van maakt. Als ik het gevoel wil hebben ergens bij te horen kan ik meer naar Sjoel gaan, maar de normale Joodse gemeenschap komt niet jouw kant op.” Hij ziet het niet als de taak van de gevestigde instituten om actief mensen aan te trekken, om dat zij hun eigen taak al hebben, namelijk het in stand houden van het instituut. Wel geeft hij aan dat er een betere samenwerking tussen de Joodse gemeenten zou moeten zijn: “Of we nou orthodox, Sephardisch, liberaal of aan Chabad verbonden zijn, we zijn allemaal één. Iedereen heeft z’n eigen gemeenschap en z’n eigen manier. We zouden eigenlijk de krachten meer moeten bundelen, we zijn maar met zo weinig.”
Onverdeelde steun aan Israël
Zo sterk als hij spreekt voor een verenigd Joods Nederland, zo spreekt hij ook over verenigde steun aan Israël. “Er wordt wat mij betreft teveel heisa gemaakt rondom actuele politieke beslissingen die niet bevallen. Dat is tenslotte de keerzijde van een democratisch proces. Het is belangrijk om Israël te blijven steunen, tenslotte zullen ze er op een dag ook voor jou zijn!”
“Als ik een toverstokje had zou ik vrede brengen naar Israël en de regio.”
Dan blijkt dat Daniel wel betrokken is bij de politiek. Zo heeft hij nog zijn twijfels over wat er het beste gestemd kan worden bij de Tweede Kamerverkiezingen in november. “Ik ga me niet publiekelijk uiten over welke partij ik zou stemmen, maar ontwikkelingen als BBB of Nieuw Sociaal Contract, de partij van Pieter Omtzigt vind ik intrigerend, hoewel ik natuurlijk niet weet of zij hebben wat er nodig is om een goede nieuwe regering te vormen. Het lijkt alsof er in Nederland behoefte is aan een frisse wind in de regering.”
Maar om zelf die taak op zich te nemen is niet wat hij in gedachten heeft. “Als Jood zal je altijd het verwijt krijgen dat je dubbele loyaliteit hebt. Dat je er niet bent voor het belang van Nederland, maar ook het belang van Israël dient,” legt hij uit. “En eerlijk gezegd, als ik op een hoge politieke functie zou komen zou ik dat waarschijnlijk nog doen ook.”
Daniel vervolgt: “Walther Rathenau (red. 1867-1922) was een bekende Joodse industrieel en politicus in Duitsland. Na de Eerste Wereldoorlog was hij Minister van Wederopbouw en daarna Minister van Buitenlandse zaken. Er was in die tijd nog geen Israël, maar Joden werden om andere redenen op stang gejaagd. Die man was in volle overtuiging Duitser en Jood. Hij heeft alleen maar verwijten gekregen dat hij het land verraadde en is uiteindelijk dood geschoten door een nazi. Uri Rosenthal was niet lang geleden minister van Buitenlandse Zaken. Tijdens een conflict tussen Israël en de Palestijnen wilde hij geen steun verlenen aan een gezamenlijk EU-standpunt. Ook al had hij geen uitgesproken pro-Israëlstandpunten, toch kreeg hij het verwijt dat hij een dubbele agenda had.”
Onderdeel worden van het politieke establishment vindt Daniel dus niet voor Joden weggelegd, doordat er altijd het verwijt zal zijn dat je de belangen van Israël mee laat wegen. De enige manier om dat niet te hebben is onderdeel worden van een partij waar anderen eigenlijk geen verwachtingen van hebben. “We kunnen een prima adviesfunctie hebben, maar we moeten niet op de voorgrond de politiek in gaan,” besluit hij.
Wat betekent Chabad on Campus voor je?
Chabad on Campus betekent veel voor me. De eerste vrijdagavondmaaltijd die Yanki en Esty organiseerden, was ik bij. Ik kreeg een appje van iemand uit de gemeenschap dat er een nieuwe Rabbijn in Amsterdam was, of ik mee wilde komen voor een vrijdagavondmaaltijd. We hebben die avond tot diep in de nacht zitten praten en vanaf dat moment heb ik een diepe vriendschap opgebouwd met Yanki en Esty. We zijn even oud, komen uit dezelfde omgeving en we hebben veel gedeelde interesses. Maar Yanki is natuurlijk veel meer dan dat, hij is de Rabbijn die altijd beschikbaar voro me is.
Als organisatie durf ik te stellen dat Chabad on Campus een belangrijke motor is van het veiligstellen van de toekomst van Joods Nederland. De traditionele Sjoels worden weinig bezocht door mijn generatiegenoten. Desalniettemin is er binnen deze groep wel behoefte aan een bepaalde Joodse gemeenschapszin. Een gemeenschapszin die onmisbaar is voor het voortbestaan van ons volk. Yanki en Esty beantwoorden aan die vraag door met hun maaltijden en events duizenden mensen bij elkaar te brengen.
De energie die Yanki en Esty erin stoppen is echt bijzonder. Ze willen zoveel mogelijk mensen bij elkaar brengen en mensen toevoegen aan de gemeenschap. Hoe meer Joden onder elkaar contact hebben, hoe belangrijker het is voor de mensen uit de lokale gemeenschap. Het succes van Chabad on Campus in Nederland komt door de events die ze organiseren en de mensen die erop af komen, die anders niet bij elkaar gebracht zouden worden. Hierdoor helpen ze de toekomst van Joods Nederland veilig stellen.
Het mooie vind ik dat Yanki en Esty er respect voor hebben dat je niet perse hun religieuze dingen overneemt. Ze laten je vrij om daar een eigen weg in te gaan. Ik zie ook hoe hij om gaat met anderen die iets minder religieus opgegroeid zijn dan ik, dat is ook hun rol in de gemeenschap. Met het pastorale werk zijn ze een luisterend oor voor mensen die hen nodig hebben.
Chabad on Campus bestaat hele diverse mensen. In deze rubriek zetten we steeds een andere persoon uit de community in de spotlights. Check onze andere spotlights!
