Toen ik 12 was (inmiddels ben ik 22), heb ik de keuze gemaakt om naar het Maimonides te gaan in Amsterdam. Ik heb die keuze niet per se gemaakt, omdat het een Joodse school is, maar vooral omdat het een kleine school was waar niemand van mijn basisschool naartoe ging. Ik kon het niet zo goed vinden met de meeste kinderen van mijn basisschool. Ik hoefde die mensen niet meer per se te zien, dus het Maimonides was een nieuwe start voor mij.
Op het Maimonides heb ik 7 ontzettend leuke jaren gehad (af en toe natuurlijk wat minder, maar dat is heel normaal voor een middelbare school en de dillema’s waar je soms doorheen moet gaan als puber maken het overigens ook niet makkelijk). En toen het tijd was om mijn diploma op te halen vond ik het ergens toch ook wel weer jammer om het Maimonides te verlaten.
Maimonides was anders dan andere scholen. Om mee te beginnen, is het een Joodse school en krijg je lessen als Yahadoet en Hebreeuwse les. Daarnaast is iedereen op het Maimonides Joods. Hierdoor bestaat de vriendencirkel die je hebt op de middelbare school dus vooral uit Joodse mensen.
Helemaal niet erg, maar als je naar een openbare school gaat bestaat je vriendenkring meestal niet alleen maar uit Joodse mensen.
Daarnaast zijn we in onze middelbare schooltijd ook naar Israël geweest. Gezellig met je vrienden activiteiten doen in een ander land, laat opblijven en veel kletsen. Hartstikke leuk.
Maar je merkte wel dat je op een Joodse school zat, want ook toen we in Israël waren gingen er Sjomriem mee (de ‘bewakers’ die voor school stonden), om te voorkomen dat er een aanslag werd gepleegd, denk ik.
Wel een veilig gevoel. Maar vreemd dat het in een wereld als deze toch nodig is.
Op de school zelf merkte je ook wel dat je op een Joodse school zat. De Sjomriem stonden natuurlijk nog steeds voor school, maar daarnaast mochten we in de pauze soms ook niet naar buiten, dan was de dreiging te groot.
Ik herinner me wel dat er ooit een rugzak werd ontdekt buiten, vlakbij de school. Gevreesd werd dat er een bom in de rugzak zat en de hele omgeving werd afgezet.
Als ik het me goed herinner moesten we in die pauze ook binnen blijven. Maar als puber ga je toch veel liever naar de Jumbo om je vol te gooien met ongezonde snacks, vol met suiker, om de dag een beetje door te komen?
Nou goed, dat kon dus niet die pauze. Maar het goede nieuws was, de rugzak was gewoon een rugzak en geen vermomde bom.
Wat gedaan moet worden, moet gebeuren. Maar op een openbare school hoefde je tijdens de pauze niet binnen te blijven.
Maar al met al heb ik een hele leuke tijd gehad op Maimonides en ik ben blij dat ik naar die school ben gegaan. Ik heb deelgenomen aan MAGOS (de toneelclub van Maimonides), ik ben naar Israël geweest op een middelbare schoolreis (iets wat weinig mensen kunnen zeggen, de meeste mensen gaan op stedentrip naar een stad in Europa) en Ik heb mijn kijk op het jodendom kunnen verbreden, leerde over de Joodse feestdagen, leerde een beetje Hebreeuws (ik moet mijn kennis over deze taal echt nog een keer uitbreiden, maar ik weet zeker dat ik dat ooit zal doen).
Voordat ik naar deze school ging was ik niet echt met het jodendom bezig en sindsdien probeer ik me dagelijks meer bewust te worden van mijn identiteit.
